Prototyp: trzyczłonowy elektryczny zespół trakcyjny Holenderskich Kolei Państwowych (NS) klasy ICM-1 Kopploper jako międzymiastowy zespół trakcyjny. Wersja w stylu KLM. 1 samochód silnikowy jako samochód końcowy MBK 2. klasa, 1 samochód średni AB 1./2. klasa, 1 samochód kontrolny jako wagon końcowy sBk 2. Klasa. Numer przedsiębiorstwa kolejowego 4011. Stan eksploatacyjny około 1986/87.Model: Lokomotywa posiada dekoder cyfrowy mfx+ oraz rozbudowane funkcje dźwiękowe. 3-częściowy projekt. Odlewane podwozie na zmotoryzowanym wagonie końcowym. Regulowany napęd wysokiego napięcia z masą zamachową. 2 osie napędzane w jednym wózku. Obręcze przyczepnościowe. Kabiny maszynistów w dwóch wagonach końcowych z wyposażeniem wnętrza. Zależne od kierunku jazdy zasilanie przez znajdującą się z przodu głowicę napędową. Specjalne złącza zamknięte z prowadnicą ogniwa. Seryjnie wbudowane oświetlenie wewnętrzne. Potrójne reflektory i 2 czerwone światła obrysowe zmieniają się wraz z kierunkiem jazdy, a oświetlenie wnętrza działa w trybie konwencjonalnym i może być sterowane cyfrowo. Reflektory po stronie końcowej 2 i 1 można wyłączać cyfrowo oddzielnie. Reflektory z prototypowymi jasnożółtymi i czerwonymi diodami elektroluminescencyjnymi (LED). Oświetlenie wewnętrzne ciepłymi białymi diodami LED. Szczegółowy projekt podwozia i nadwozia. Wózki końcowe przedstawiają sprzęgło Scharfenberg z osłoną. Dołączone jest dodatkowe sztywne złącze sprzęgające zapewniające podwójną przyczepność. W produkcji seryjnej wózki końcowe są projektowane z zamkniętymi drzwiami przejściowymi. Przedstawienie drzwi wahadłowych z mieszkiem przesuniętym na bok na wózku końcowym jest możliwe dzięki dołączonej części wtykowej. Całkowita długość pociągu 86,6 cm. Ten model można znaleźć w wersji DC w asortymencie Trix H0 pod numerem artykułu 22396.W 2019 roku „Royal Netherlands Airline” obchodziła setne urodziny, stając się najstarszą działającą linią lotniczą na świecie. Jeszcze przed jej założeniem 7 października 1919 r., 12 września 1919 r. królowa Wilhelmina nadała linii lotniczej, która nie była jeszcze oficjalnie notowana, tytuł „królewskiej”. W ten sposób firma założona przez Alberta Plesmana jako „Koninklijke Luchtvaart Maatschappij voor Nederland en Koloniën” (KLM) weszła 7 października 1919 roku do historii lotnictwa. Pierwszy lot KLM odbył się 17 maja 1920 roku z Londynu-Croydon na lotnisko Amsterdam-Schiphol. Już w 1926 roku KLM latał z Amsterdamu do Bremy, Brukseli, Kopenhagi, Londynu, Malmö, Paryża i Rotterdamu. Regularne loty międzykontynentalne do Indonezji rozpoczęły się w 1929 r., a loty transatlantyckie na holenderskie Karaiby rozpoczęły się w 1934 r. Chociaż ruch lotniczy w Europie został zawieszony podczas drugiej wojny światowej, na holenderskich Karaibach funkcjonował szczęśliwie. 31 maja 1946 roku KLM jako pierwsza europejska linia lotnicza rozpoczęła działalność w Nowym Jorku. 5 maja 2004 r. KLM połączył się z Air France, tworząc grupę AIR FRANCE KLM z siedzibą w Paryżu. Ale zarówno KLM, jak i Air France zachowały swoją niezależność po fuzji. Nie na setne urodziny, ale na otwarcie linii kolejowej między Amsterdamem Central a lotniskiem Schiphol w 1986 roku, NS pomalował dwa pociągi ICM-1 w barwy dwóch holenderskich linii lotniczych. Dobrze, że ICMy wyglądały trochę jak Boeing 747 z podniesioną kabiną kierowcy z przodu. Jednostka 4011 obnosiła się następnie z niebiesko-biało-szarym strojem KLM, a jednostka 4012 w kolorze białym z czerwonym paskiem, takim jak kolory Martinair. ICM zrodził się z chęci NS do pozyskania nowych pojazdów do szybkich usług międzymiastowych z elastycznym użytkowaniem, szybszym i łatwiejszym rozdzielaniem lub sprzęganiem na stacjach węzłowych oraz możliwością przesiadania się pasażerów z jednej jednostki do drugiej podczas podróży. Dzięki tym specyfikacjom kabina maszynisty została szybko podniesiona o jedno piętro, a wagony zostały wyposażone w przejścia z przodu, co szybko nadało masywnym, niezwykłym pojazdom przydomek „Koploper” (= główny biegacz). NS po raz pierwszy zakupił serię wstępną z siedmioma trzyczęściowymi jednostkami (4001-4007) jako IC3 (później ICM-0) od Talbota w Akwizgranie w 1977 roku. Produkcja seryjna jako ICM-1 rozpoczęła się w 1983 roku z licznymi ulepszeniami. Z jednostki 4051 dodano sterowanie helikopterem i zmieniono projekt na ICM-2. W latach 1990-1994 zbudowano wówczas 50 czteroczęściowych jednostek jako ICM-3 (4201-4230) i ICM-4 (4231-4250). W przeciwieństwie do pociągów trzyczęściowych z tylko jednym wagonem końcowym, wózek wagonu pośredniego następującego po wagonie końcowym miał również zestawy kół napędowych w tych pociągach. Mechaniczną część wszystkich ",Koploperów", wykonał Talbot, natomiast za elektrykę odpowiadali CEM Oerlikon i Holec. W latach 2006-2011 pociągi serii ICM 4011-4097 i 4201-4250 były sukcesywnie modernizowane jako ICMm: Pominięto charakterystyczne przejścia ze względu na niskie zużycie. Całkowicie wyremontowano jego wnętrze, zamontowano toalety przystosowane dla wózków inwalidzkich, zamontowano klimatyzację i tablice informacji pasażerskiej, a także zwiększono liczbę miejsc siedzących o 13%.Uwaga! Opis tego produktu został przetłumaczony automatycznie. Jeśli możemy poprawić go dzięki Tobie, prosimy o kontakt.
Cechy produktu
Seryjnie wbudowane oświetlenie wewnętrzne.
Z cyfrowym dekoderem świata gry mfx+ oraz rozbudowanymi funkcjami obsługi i dźwięku.
Wyświetlanie miejsca docelowego pociągu: Amsterdam CS, Schiphol
