Przez długi czas pociągom towarowym towarzyszył personel we własnych wagonach bagażowych. Oprócz maszynisty pozostało jeszcze miejsce dla dowódcy stada i manewrowego na stacjach. Zanim wprowadzono ciągłe hamulce pneumatyczne, samochód był również poczekalnią dla hamulców. Mogli się tam ogrzać i zjeść, gdy byli na stacjach. Typowym oznaczeniem ogólnym wagonu eskortowego było Pwg (wagon paczkowy dla pociągów towarowych). W trakcie ogólnego przyspieszenia ruchu towarowego Deutsche Reichsbahn (DRB) pozyskała od 1941 roku ponad 700 wagonów eskortowych z różnych fabryk wagonów (Waggonwerke West, Rastatt, SGP). Zostały one wyprodukowane w kilku seriach i według różnych rysunków w konstrukcji stalowej. Mogły być ogrzewane i oprócz pakowni miały również kabinę kierowcy, przedpokój i toaletę. Pakowalnia była dostępna przez wewnętrzne drzwi przesuwne. Niektóre wagony zostały dostarczone z kabinami maszynisty na dachu. Dzięki temu maszynista mógł obserwować sygnały. Do lat sześćdziesiątych miało to obowiązek monitorować sygnały, później te zadaszenia dachowe zostały usunięte z większości firm kolejowych.Ze względu na to, że samochody były budowane w kilku zakładach i pozostały w różnych krajach Europy po II wojnie światowej, różnią się kilkoma efektownymi detalami, zwłaszcza na dachu, przednich końcach, ścianach bocznych, układzie okien i liczba okien. Przez długi czas pojazdy te znajdowały się w wielu pociągach towarowych jako wagony bagażowe pociągów towarowych lub eskorty pociągów towarowych na niektórych liniach kolejowych ze względu na możliwą prędkość maksymalną 100 km/h, a także w pociągach pasażerskich.Uwaga! Opis tego produktu został przetłumaczony automatycznie. Jeśli możemy poprawić go dzięki Tobie, prosimy o kontakt.
Cechy produktu
Szeroka wersja stopni na drzwiach bagażnika
Drobno szczegółowy model z oddzielnie dołączonymi częściami wtykowymi
